'O único que queda é o amor', de Agustín Fernández Paz

O único que queda é o amor

Agustín Fernández Paz

Xerais: Vigo, 2007

Este libro gustoume, xa que fala dun tema como é o amor que ás rapazas normalmente nos gusta. Fálase do amor en todas as súas variantes, e é probable que te poidas sentir identificado con algún destes relatos, iso sempre axuda a estusiasmarte polo libro. Pareceume un bonito detalle que o escritor, Agustín Fernández Paz, mencionase tantos libros, tanto de poesía como novelas. Destes libros dános o título, o autor e, na maioría das ocasións, exponse un anaco ou algunha estrofa desa obra, o que nos pode crear un interese por lelos. 

O único que queda é o amor é unha obra moi amena, coa que te mesturas nesas historias persoais de cada personaxe. Cada un deles esconde unha historia distinta que só ten relación coa anterior na presenza do amor e do gusto dos personaxes pola literatura, que se ve reflectido nesa cita inicial: esas frases curtas fan que che entren ganas de seguir lendo para chegar á próxima do seguinte relato e poder apuntar eses títulos para poder lelos. Teño que advertir que algunhas historias dárannos pena rematalas, xa que na miña opinión son demasiado curtas e, ademais, quedan medio inconclusas.

Recoméndolle este libro ás persoas que lles guste este tema, o amor, pero que teñan en conta que tampouco é un amor empalagoso senón unnhas historias que nos fan achegarnos ás vidas desas persoas e a presenza das diferentes variantes do amor nas súas vidas. Para que vos fagades unha idea, fálase de moitas variables, dende o primeiro amor ata a búsqueda del, o amor sentido por un ser querido falecido e o moito que nos afecta esa perda, a fidelidade e o cariño que pode aportar unha mascota…

Raquel Fernández Reguera (4º A)